عدالتخواهی ضرورتی برای ایران
ضرب المثل تبریزی است که اقتصاد سیاسی ما را بیان می کند:
بازار امیر (بازار زرگرهای تبریز) بسوزد، برای ما یک دستمال در آید.
تبریز به عنوان یکی از قطب ها تجاری و مسیر ارتباط ایران با غرب همواره از لحاظ اقتصادی و‌تراکم سرمایه در گردش اهمیت بالایی داشته است.
وقتی که یک جمله به عنوان ضرب المثل رایج می شود نشان میدهد بسیار پرکاربرد بوده است و مصادیق فراوانی داشته است.
هجوم قبایل مختلف به شهرهای مختلف باعث آن شده است که یک سرمایه داری درست و منطقی در کشور پا نگیرد.
البته این به معنای آن نیست که طبقات اجتماعی شکل نگرفته باشد شکل گیری طبقات اجتماعی در ایران بیشتر بر نابرابری در قدرت شکل گرفته است و هر بار که تراکم سرمایه ای شکل گرفته صاحبان قدرت به چپاول آن پرداخته اند.
و این چپاول با نابودی بخش بزرگی از سرمایه تجمیع شده همراه بوده است که در ضرب المثل پر رنگ و اغراق گونه بیان شده است.
قبایل کوچنده بویژه قبایل خارجی و مهاجم تمایلی برای ساخت و تولید ندارند، و میلشان در تصاحب است.
و در این تصاحب ها هزینه های گزافی برای جامعه به بار می آورد.
به این جهت است که راه پیشرفت ایران یک برنامه مدون برای عدالت اجتماعی است تا تلاش برای متراکم کردن بیشتر ثروت و ثروت بیشتر!
زیرا تجربه تاریخی نشان داده است که تراکم ثروت منجر به چپاول قدرتمندان و شورش فرودستان می شود.
لذا حتی طرفداران سرمایه داری نیز باید پیش از هر چیز عدالت اجتماعی را سرلوحه خود قرار دهند.
و قبل از الگو‌برداری از مدلهای کلاسیک لیبرالیستی که غالبا در کشورهای پیرامونی نتیجه عکس داده است نگاهی به تاریخ اجتماعی و اقتصادی کشور داشته باشند.
جامعه ای که تاریخ خود را نمی‌داند ناگزیر از تکرار آن است و آزموده را آزمودن خطاست
