«ماکرون دوست دارد هرازگاهی بمب‌هایی در فضای سیاسی پرتاب کند. یک بار از “مرگ مغزی ناتو” تنها چند هفته قبل از برگزاری نشست رهبران در لندن گفت یا سه ماه پس از به حمله به اوکراین از غرب خواست تا “روسیه را تحقیر نکند” و اکنون از احتمال اعزام نیروهای ناتو به اوکراین می‌گوید. هر یک از این اظهارات تنها ابروهای قدرت‌های غرب را از تعجب بالا برده است.»
هداپرس:پالتیکو در گزارشی نوشته است: امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه هفته گذشته در پاسخ به این سوال که آیا کشورهای ناتو ممکن است برای کمک به اوکراین سرباز بفرستند، گفت: «هیچ چیزی نباید رد شود.» وی افزود: «هر چیزی ممکن است اگر برای رسیدن به هدف ما مفید باشد.»
سخنان رئیس‌جمهور فرانسه که کاملاً عمدی پس از نشست رهبران اروپایی برای بحث در مورد چگونگی کمک به اوکراین انجام شد، مانند یک بمب منفجر شد و شاید نکته همین بوده است.
با این حال بیشتر اوقات، اظهارات رئیس‌جمهور فرانسه رد می‌شود – بسیار شبیه سفرهای او به مسکو و تماس‌های مکرر او با رئیس‌جمهور روسیه ولادیمیر پوتین در تلاشی بی‌ثمر برای جلوگیری و سپس توقف جنگ اوکراین. این به این دلیل است که چنین تلاش‌هایی چیزی بیش از شوهای بیهوده برای ادعای نقش رهبری نبوده است – همانطور که عادت روسای جمهور فرانسه است. مثل شارل دوگل با آن کار حرفه‌ای که فرانسه را از فرماندهی نظامی ناتو خارج کرد، او سپس یک نیروی هسته‌ای را نیز مستقر کرد که از تهدیدات همه‌جانبه جلوگیری کند، گویی که بریتانیا و آمریکا به اندازه اتحاد جماهیر شوروی تهدیدی برای فرانسه محسوب می‌شوند!
سال‌ها بعد، نیکولا سارکوزی اقدام مشابهی انجام داد. وی با تشکیل جلسه‌ای در الیزه برای بحث در مورد جنگ داخلی در لیبی – بدون هیچ هشداری – اعلام کرد که هواپیماهای فرانسوی قبلاً برای بمباران نیروهای معمر قذافی، رهبر وقت لیبی که شهر بنغازی را تهدید می‌کردند به پرواز درآمده بودند.
سارکوزی با افتخار اعلام کرد: «فرانسه تصمیم گرفته است که نقش تاریخی خود را به عهده بگیرد.»
با این حال، در عرض چند روز، ناتو مجبور شد عملیاتی را به عهده بگیرد که نیروهای فرانسوی به سادگی قادر به انجام آن به تنهایی نبودند.
و اکنون ماکرون ردای «استاد اعظم» را بر تن کرده است. سال گذشته، رئیس‌جمهور فرانسه درست قبل از نشست دیگر ناتو به براتیسلاوا سفر کرد و در آنجا به مقامات اروپای شرقی گفت که آنها در تمام مدت در مورد پوتین درست می‌گفتند و اکنون فرانسه تلاش‌ها را برای وارد کردن اوکراین به ناتو رهبری خواهد کرد. البته او به خوبی می‌دانست که هم برلین و هم واشنگتن از وقوع چنین چیزی به این زودی جلوگیری خواهند کرد.
سفر ماکرون به مسکو «کمی بیش از بزرگ» تلقی شد. به نظر می‌رسد جلب نظر، بدون پرداخت هزینه در ژنتیک ماکرون ریشه دوانده است و از این نظر، اظهارات اخیر او تنها یک نمونه دیگر از تلاش رئیس جمهور فرانسه برای کسب امتیازات ژئوپلتیکی است.
با این حال، این بار، نظرات ماکرون به جای یک لفاظی کم اهمیت، ممکن است تفکر جدی‌تری را نشان دهد. هفته‌ها قبل، ژنرال تیری بورکار، رئیس ستاد دفاعی فرانسه، نامه‌ای به نیمی از همکاران خود در ناتو ارسال کرده بود و امکان ائتلافی را که می‌خواهند برخی از وظایف را از اوکراین برعهده بگیرند – از جمله سیستم‌های دفاعی، آموزش نیرو در کشور، راه‌اندازی عملیات سایبری و ارائه کمک در مین زدایی را بررسی می‌کرد.
هیچ رهبر نظامی این نوع نامه را بدون حمایت روشن از سوی رهبری ارشد سیاسی کشورش ارسال نمی‌کند. نتیجه واکنش خشمگینانه متحدان بود. آنها روشن کردند که پاسخشان یک «نه» قاطع است.
با این حال، به نظر می‌رسد پاریس گوش نداد – یا احتمالاً اهمیتی هم نداد – زیرا ماکرون این احتمال را به‌رغم پاسخ صریح متحدانش که توسط رهبران جمع شده در پاریس قبل از کنفرانس مطبوعاتی او تکرار شد، علناً مطرح کرد. در عوض، رهبر فرانسه متذکر شد: امروز هیچ اتفاق نظری برای اعزام رسمی نیروهای زمینی وجود ندارد.
واکنش سریع و کاملاً قابل پیش بینی بود. رهبران ناتو علناً ایده اعزام نیروهای اروپایی یا اتحاد به اوکراین را محکوم کردند و جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، نخست وزیر لهستان، دونالد تاسک، دبیرکل ناتو، استولتنبرگ و دیگران گفتند که این اتفاق نخواهد افتاد. استدلال آنها نیز روشن بود. ایالات متحده و دیگر رهبران ناتو از آغاز جنگ – حتی قبل از آن اعزام نیرو به اوکراین را رد کرده بودند. این سیاست همیشه قطعی بوده است: بله، انجام هر کاری برای کمک به اوکراین برای دفاع از خود. «نه» به هرگونه دخالت مستقیم نظامی.
بایدن توضیح داد: ما در اوکراین جنگ جهانی سوم را شکل نمی‌دهیم.
پس چرا این جعبه پاندورا را باز کنیم؟
یکی از دلایل ممکن است در نهایت پاسخ به فشار فزاینده متحدان برای ارسال کمک‌های نظامی بیشتر به اوکراین باشد. شولتس و دیگران بارها این موضوع را با ماکرون مطرح کرده بودند و صدراعظم حتی از بایدن خواست تا برای این موضوع فشار بیاورد.
شولتس و دیگران بارها این موضوع را با ماکرون در میان گذاشته بودند و صدراعظم حتی از بایدن خواست که در اوایل فوریه در واشنگتن با یکدیگر دیدار کنند. حمایت نظامی فرانسه از اوکراین در واقع بسیار ناچیز است – حداقل در مقایسه با آلمان. فرانسه تاکنون حدود ۶.۸ میلیارد یورو (شامل ۳ میلیارد یورو وعده داده شده برای سال ۲۰۲۴) متعهد شده است، در حالی که آلمان در دو سال گذشته ۱۷.۷ میلیارد یورو کمک نظامی مستقیم داده است.
اما در حالی که پاریس استدلال می‌کند که کمک‌هایش از نظر نظامی مهم‌تر است – از جمله موشک‌های دوربردی که برلین از عرضه آنها امتناع می‌کند، خود ماکرون برای از بین بردن این تصور کاری انجام نداد.
حالا ماکرون باید همه گزینه‌ها را بررسی کند، از جمله گزینه‌هایی که قبلاً منتفی شده‌اند، با این حال، این باید بی سر و صدا و پشت درهای بسته انجام شود. انداختن بمب‌های کلامی تنها نشان دهنده عدم جدیت است – و هدف را تضعیف می‌کند.
