تغییرات رویکردی به مساله حجاب از آغاز انقلاب تا اکنون
این مطلب را نه با نگاه سیاسی بلکه با رویکرد تغییرات فرهنگی نگاشته ام.
چه شد که اعتراضات مردمی به بی حجابی در کمتر از نیم قرن جای خود را به کشف حجاب بانوی دین پژوه در بطن و همراه جامعه می دهد؟!
و دادستانها نظراتشان در این مورد عکس گذشته می شود.
و این چه تاثیری بر روند تحولی جامعه دارد.
طبق نظریه فروید پسرانِ مادران چادری میل بیشتری برای همسریابی از میان دختران چادری دارند چه اتفاقی در ایران افتاد که در دهه های اخیر بسیاری از پسران نه تنها این میل را ندارند بلکه گاهی از مادران خود خواستار برداشتن چادر از سر شدند و حتی گاه مردان از همسرانشان!
و امروز زنانی که قبل از انقلاب چادری بودند چادر را بر میدارند و گاه کشف حجاب می کنند.
تغییرات فرهنگی امری بسیار کند و زمان بر است. اما در ایران شاهد سرعت بسیار بالای آن هستیم.
شاید گفته شود رسانه ، اما در نگاه نومارکسیست های فرانکفوردی نقش قدرت مهمترین عامل در شکل گیری فرهنگ است.
پس چگونه است که قدرت سیاسی هر چه فشار را برای توقف تغییر فرهنگی بیشتر می کند نتیجه عکس می گیرد؟
تنها پاسخ این است که باورهای فرهنگی طبقه حاکم و متولیان کنترل فرهنگ به آنچه می گویند واقعی نیست و با برنامه ریزی های ریاکارانه با تولید تز های بسیار ضعیف تنها انتی تزها را تقویت می کند.
همانکه شریعتی گفت برای کوبیدن هر چیز از آن بد دفاع کن.
دقیقا مانند کاری که واکسن می کند و موجب مقاومت بدن در مقابل عوامل اصلی می شود.
یعنی تبلیغات و فشارهای حاکمیت اینقدر ضعیف و بی مایه و سطحی است که حتی سنت و فرهنگ اقشار مذهبی و معتقدین به پوشش برای را بی اثر می کند.
(با توجه به کج فهمی برخی متعصبین یادآور می گردد که مثال تنها برای نزدیکی ذهن است و نویسنده به ترویج پوشش اختیاری_اقناعی هم برای مردان و هم زنان و بر اساس نظر کارشناسان فرهنگی و روانشناس باورمند است. اما جامعه راه خود را می رود و بی نیاز از هر نوع گفتگویی خود را می بیند زیرا خیلی وقت پیش باب گفتگو بسته شده است.)
