اعتراض کردن همیشه تاوان دارد؛

این ادبیات بیشتر مصرف داخلی و دل خوش‌کُنک دارد اما چه سودی به حال مردمی دارد که زیر بار فشارها کمرشان شکسته؟ شما می‌توانید تا ابد به سوی هم کنایه‌های رندانه پرتاب کنید اما مگر گرهی از زندگی باز می‌شود؟